दिवाळी संपली आत्ता काय फराळाची,रांगोळीची पोस्ट असे वाटले ना? फराळाच्या भारंभार पोस्ट मध्ये याकडे कदाचित लक्ष जाणार नाही म्हणून मुद्दामच उशिरा टाकत आहे. येथे फराळ महत्वाचा नाही तर तो करणारी व्यक्ती महत्वाची आहे.उमेश सलगर या आमच्या शुभार्थिनी हे सर्व केले आहे. फराळ करण्यामागची त्यांची भावना, आजारावर मात करत हे करण्याची जिद्द हे शुभार्थींनाच नाही तर सर्वांनाच प्रेरणादायी असेल.
उमेश सलगर यांना मी दिवाळी पूर्वी फोन केला तर म्हणाले आत्ताच बेसन भाजून झाले पहा.लाडू वळायला घेणार.ते स्वत: आपले अनुभव लिहिणार असल्याने मी येथे जास्त लिहित नाही.त्यांची पत्नी निवर्तल्यावर मुलाला तिची कमी वाटू नये म्हणून ते धडपडत असतात.या धडपडी पुढे पार्किन्सन्सनी हात टेकलेत.त्यांची नोकरी आणि त्यासाठी करावी लागणारी भटकंतीही चालू असते.खर तर मी दिवाळीत सर्व फराळ विकत आणणार होते.आणलाही. पण सलगर यांचे फोटो पाहून मलाच एकदोन गोष्टी तरी घरी कराव्या असे वाटले.एकच रांगोळी काढून पाच दिवस ठेवणार होते ती रांगोळी रोज बदलावी असे वाटले.शरीरापेक्षा बऱ्याचवेळा आपले मनच दमलेले असते,वृद्ध होते.सलगर यांच्या कृतिने माझ्या पंक्चर झालेल्या मनातील पंक्चर निघाले.आणि हवा भरली.सलगर तुम्हाला सलाम.
