पार्किन्सन्स मित्रमंडळ संस्था रजिस्टर झाली.अनिल कुलकर्णी, तुमची प्रकर्षाने आठवण येते.ते मंडळात जॉईन झाल्यावर अगदी पहिल्या दिवसापासून संस्था रजिस्टर करू असा त्यांचा आग्रह होता.त्यादृष्टीने त्यांनी हालचालीही सुरु केल्या होत्या.शेंडे साहेब,करमरकर हेही याबाबत आग्रही होते.संस्था नुकतीच मूळ धरू लागली होती.इतरांना इतकी घाई नव्हती.अनिल कुलकर्णी केपीआयटी मधून व्हाईस प्रेसिडेंट म्हणून निवृत्त झाले होते.त्यांची व्हिजन मोठ्ठी होती.त्यांना संस्थेचे भवितव्य दिसत होते.त्यासाठी संस्था रजिस्टर करण्याला पर्याय नव्हता.अनिल कुलकर्णी यांनी सुरुवातीलाच स्वमदतगट म्हणजे काय नाही येथून सुरवात करून स्वमदत गट म्हणजे काय? पार्किन्सन्स मित्रमंडळाची उद्दिष्ट्ये, त्याची कार्यवाही करण्यासाठी कोणते उपक्रम असतील असा विस्तृत आरखडा तयार केला होता..
त्यांच्या पार्किन्सनस विषयाच्या ज्ञानाबद्दल,विद्वत्तेबद्दल,तर्कशुद्ध,वस्तुनिष्ठ विचार करण्याबद्दल, सर्वांनाच आदर . यामुळेच रेडिओवरील भाषण असो,अनिता अवचट संघर्ष सन्मान पुरस्काराची मुलाखत असो सर्वानुमते त्यांची निवड झाली होती.संस्था रजिस्टर करायची असे निश्चित झाल्यावर अध्यक्ष म्हणून त्यांचेच नाव पुढे आले.त्यांनी ते स्वीकारलेही.पण त्याच दिवशी घरी गेल्यावर कार्यकारिणीच्या सर्वाना त्यांची मेल आली.
“First of all, thank you for electing me for the post of President of Parkinson’s Mitramandal which I accepted, in the heat of the moment. I have had some second thoughts and I would like to decline the offer for the following reasons.
It is the case of, as they say, ‘the spirit is willing but the flesh is weak’. I would have really liked to accept your offer. However, looking at the present state of my health, I will not be able to do justice to this important position. My ‘off’’ periods are getting longer and more severe. I suffer bouts of freezing and pain. In the last few months, I have had several falls, at home and outside, including one on a staircase. I have a problem in going out in the sun as the eyes take a long time in adjusting to the sun. I have a problem in getting into dark places as well. As a result, I am mostly confined to the house. As you witnessed at the felicitation function, by Dr. Avchat Pratishthan, I suffered a total break down of speech. I have stopped going to crowded places and also unfamiliar places unless accompanied by a close family member. Adjusting my age for Parkinson’s, I am over 75. Unfortunately, my condition is going to be only worse and not better
All this means that I will not be able to fulfill my commitments to the organization as the role demands mobility and physical and mental fitness.
I request you to elect some other person for this role.
Needless to say, I will be available to play roles that require less formal commitments”
त्यांच्या शेवटच्या वाक्याला शेवटचा श्वास घेई पर्यंत ते जागले.ते जाण्या आधी दोन तीन दिवस शरच्चंद्र पटवर्धन त्यांना भेटायला गेले होते.’मी स्मरणिकेसाठी माझ्या सर्व आजाराच्या अनुभवावर लेख लिहित आहे ” अस ते सांगत होते. त्यांच्या खुसखुशीत शैलीतला आजारावरही विनोद करणारा लेख पूर्ण व्हायचा राहूनच गेला.जाताना ते ५०००० रु.ची देणगी मंडळासाठी ठेवून गेले.
त्यांची ही मेल आम्हा सर्वांच्याच भावना हेलावणारी होती.तसेच त्यांच्याबद्दलचा आदर दुणावणारी होती.त्यांचा वावर इतका सकारात्मक होता की आजारांनी इतक्या साऱ्या वेदना त्यांना सोसाव्या लागतात आहेत हे लक्षातच आले नव्हते.शुभार्थिनी स्वत:च्या आजाराकडे इतके तटस्थपणे पाहून त्याचे स्वरूप समजून घेणे,त्याला स्वीकारणे आणि ते सर्वांच्यासमोर मांडणे सोपे नव्हते.
अशी अनिल कुलकर्णी यांच्या व्यक्तिमत्वावर प्रकाश टाकणारी अनेक मेल माझ्या मेल बॉक्समध्ये आहेत आणि ती डिलीट करावीत असे मला वाटत नाही.मुळात संगणकाचा मंडळाच्या कामत वापर करायला त्यांनीच आम्हाला शिकवले.त्यांच्या उमद्या स्वभावाबद्दल,मंडळासाठीच्या योगदानाबद्दल बरेच काही लिहायचे आहे.सध्या इतकेच.
-डॉ.सौ.शोभना तीर्थळी
